Utrechtse Atelierroute ook in het Máximapark

Komend weekend 16-17 september is de Utrechtse Atelierroute-West. Kunstenaars stellen hun werkplaats open voor het publiek, en geïnteresseerden kunnen kunst kijken en kopen. Een van hen is kunstenares Martha Goedings, die haar werkplaats midden in het Máximapark heeft, in een markant pand aan de Alendorperweg. ‘Het Máximapark beschouw ik als een cadeautje aan de oorspronkelijke bewoners van Vleuten en De Meern’, aldus Goedings.

Martha Goedings (1964) is thuis in het Máximapark. Zij is opgegroeid in De Meern en woont sinds 1988 met haar gezin in Vleuten. ‘Van De Meern naar Vleuten ging je via de Alendorperweg. In mijn jeugd kwam ik hier al veel langs, en toen ik later vanuit Vleuten naar mijn ouders in De Meern ging kwam ik hier ook weer langs. Eerst had ik een atelier in Harmelen, maar liever wilde ik dichter bij huis. Wat nu mijn atelier is was acht jaar geleden nog een opslagschuur, die vol stond met kruiwagens, kooien en andere tuindersmaterialen. Een buurman tipte me: Kun je niet proberen of je die schuur kunt huren en er een atelier van maken? En dat is gelukt. De Vrienden van het Máximapark hebben er ook een paar jaar in gezeten. Die hebben hier ook veel werk verzet. Nu zijn zij verkast naar de Werkschuur aan de Uilenboslaan en zitten we hier met vier creatievelingen.’

Martha Goedings voor haart atelier aan de Alendorperweg

Toen Martha acht was wist ze al dat ze kunstenaar wilde worden. Maar dat ging niet vanzelf: ‘De decaan op mijn middelbare school zei: Jij kunt goed tekenen, maar je bent ook goed in wiskunde. Hij wilde mij díe kant op sturen, en ging me echt niet helpen om op de Kunstacademie te komen. Gelukkig heeft toen een tekendocente me geholpen en me privéles gegeven. Voor mijn toelatingsexamen moest ik een fiets tekenen, en fietsonderdelen. Dat liet ze me groot oefenen, met houtskool.’ Eenmaal klaar met de kunstacademie leek het haar te zwaar om kunstenaar te worden. ‘Ik had een beeld van kunstenaars als mannen met baarden, die arm waren en kou leden. Daar had ik helemaal geen zin in. Toen ben ik illustratrice geworden. Ik maakte geboortekaartjes, thuis op zolder. Dat heb ik 20 jaar gedaan. Ik heb 500.000 kaarten verkocht. Ik kon er goed van leven. Maar toen zei een kennis tegen mij, een psycholoog: “Je gaat toch niet je hele leven geboortekaartjes maken?” Dat raakte wel een snaar.’

Dompleinbomen door Martha Goedings

Ze volgde een cursus Chinees schilderen, ook wel Sumi-e genoemd. Martha: ‘Sumi-e zijn inktschilderijen, de techniek zit tussen tekenen en schilderen in. Dat vond ik zo geweldig dat ik besloot: ik stop met die geboortekaartjes en ga terug naar het schilderen.’
Ze schildert vooral mensen en bomen. Martha: ‘Die twee onderwerpen vind ik het meest interessant. Bij mensen is het de focus op de ogen. Ik wil mensen uit de verf laten komen. De portretten die ik maak zijn meestal vrij werk, maar soms vraagt iemand of ik een portret wil maken. In mijn portretten probeer ik te doen wat Rembrandt deed, namelijk kijken: Waar komt het licht vandaan? Bij de Chinese schilderijen vind ik de eenvoud het mooist. De kunst van het weglaten. Bij de Chinese schilderijen is er eenheid door de leegte. Maar bij mijn portretten is de achtergrond eigenlijk ook leeg, er staat geen boerderij op, geen schapen of kippen. In die zin zit die leegte in de portretten ook. En ik schilder ook bomen in het Máximapark, bij de Pergola, bij de Dompleinbomen.’

Dompleinbomen met portret eroverheen geschilderd.

Wat betekent het Máximapark voor je?
‘Wat zal ik zeggen? Ik zit midden in het park. Ik ben hier elke dag. Ik weet hoe het er hier vroeger uitzag met al die glastuinbouw. Ik zie het park als een cadeautje aan de oorspronkelijke bewoners van Vleuten en De Meern. In 1993-1994 heb ik in opdracht van wat toen nog Gemeente Vleuten-De Meern heette een schilderij van dit gebied gemaakt. Daar hebben ze toen een kerstkaart van gemaakt. Toen was nog niet eens bekend dat hier een park zou komen. Dat schilderij heet “Koesteren”: je ziet twee mensen in het groen. Nu zie ik dat schilderij als een voorspelling dat het een park zou worden. Het hangt tegenwoordig in de Werkschuur van de Vrienden. De gemeente heeft het aangekocht en de Vrienden hebben het in eeuwige bruikleen. Vorige najaar heeft mijn Chinese werk in het Castellum gehangen, naast het Romeinse schip. Wij hebben meegemaakt dat die boot werd opgegraven. Erik Graafstal – de archeoloog – was daar al jaren mee bezig. Hij wist zeker dat er een boot lag. Er ligt nog een boot hier in het tuindersgebied, maar die is weer toegedekt. Nu had ik een expositie náást dat schip. Als ik jarig ben of we hebben vrienden op bezoek dan lopen we vaak naar de Vlinderhof, of Anafora of naar het Castellum en weer terug. Je kan wel zeggen dat ik in het park lééf.’

Koesteren (1993-1994)
Schilderij in opdracht van gemeente Vleuten-De Meern

Sinds wanneer neem je deel aan de Atelierroute?
‘De Atelierroute is een initiatief van de Utrechtse kunstenaarsorganisatie Kunstliefde. Toen in 2001 Vleuten-De Meern door Utrecht werd geannexeerd, toen zeiden wij tegen Kunstliefde: Wij willen ook meedoen. Daar was in eerste instantie niet veel interesse in, maar wij zeiden: Wij zijn nu ook Utrechtse kunstenaars, wij gaan ook meedoen. De eerste expositie had ik in de Muziekschool. Er kwam bijna niemand op af. Maar er kwamen steeds meer mensen in Leidsche Rijn wonen en zo zijn er steeds meer kunstenaars bij gekomen. Dit jaar doen er in de wijk twintig kunstenaars mee, waarvan zes in en nabij het Máximapark. Bij de Brandweer aan de Emmy van Lokhorststraat zitten ook acht kunstenaars bij elkaar. De kunstenaars van Leidsche Rijn zijn steeds beter georganiseerd. Zo hebben we met een paar kunstenaars – onder wie Marloes Wijtsma – het collectief “Kunstlint” opgezet. Daar doen we onder andere de “Etalageroute” mee, begonnen in de coronatijd. Toen organiseerden we exposities in etalages van dertig winkels in Vleuten. Met dat collectief hebben ook een KunstKerstCadeaushop, waar laatste keer 17 kunstenaars aan mee deden. En toen in 2022 Utrecht 900 jaar bestond zijn in alle wijken wandkleden gemaakt. In Leidsche Rijn hebben we ook een kleed gemaakt – daar hebben we de Telegraaf nog mee gehaald. Eerst hing het in de galerie van Kunstliefde, toen in het Stadskantoor en nu in het Anthonius Ziekenhuis.’

Atelier van Martha Goedings van binnen

Waarvoor komen mensen naar dit atelier?
Elke ochtend geven we schilderles op het atelier. Zelf geef ik elke maandag-, dinsdag- en vrijdagochtend les, en mijn collega Marloes Wijtsma doet dat de andere dagen. En in de zomer geven we art classes, zowel voor volwassenen als kinderen. Dat zijn geen knutselcursussen, wij verzorgen echt kunstonderwijs. Nu zijn we de asfalt parkeerplaats vóór het atelier aan het vergroenen zodat het een fijne plek is om te zijn. We hebben er onlangs een “wensput” gemaakt van stenen van een oude schoorsteen die op dit terrein gestaan heeft.’
Ik ben actief bezig om de inwoners van Leidsche Rijn en Vleuten-De Meern hier naartoe te halen. Daarom doe ik ook mee aan de Atelierroute, maar ook aan Burendag en Gluren-bij-de-buren. ‘Ik wil heel graag dat dit een plek van betekenis is voor het park en de wijk.

Tekst en foto’s: Lucie Th. Vermij

Martha Goedings in haar Atelier

Informatie: www.atelierrouteutrecht.nl
De folder met adressen en fietsroutes is te krijgen bij de deelnemende kunstenaars en bij de galerie Kunstliefde, Nobelstraat 12A, 3512 EN Utrecht.

Atelierroute West:
zaterdag 16 en zondag 17 september 2023, 12-17u.

Atelierroute Oost:
zaterdag 23 en zondag 24 september 2023, 12-17u.

Atelier Martha Goedings:
Alendorperweg 10a, 3451 GM Vleuten/Utrecht.
Website: www.marthagoedings.nl