Film over het Máximapark

Filmmaker Hans den Hartog uit Vleuten gaat een documentaire maken over het Máximapark.

‘Toen ik vorig jaar drie reetjes bij de Thematervelden zag, realiseerde ik me dat ik een film wilde maken over dit prachtige park, dat hier in 20 jaar verrezen is uit de polder. Zoveel mooie natuur, geschiedenis, cultuur en bewonersinitiatieven.’

Hans den Hartog, documentaire maker

Wie is Hans den Hartog?

‘Ik ben geboren en getogen in Vleuten. Mijn jeugd heb ik doorgebracht aan de Robert Kochlaan. Daarachter had je de weilanden tot aan de snelweg. We sprongen slootje en op de fiets naar school in Utrecht, altijd wind tegen. Nu fiets je langs de spoordijk en ben je er veel sneller, en zonder tegenwind.
Van professie ben ik filmmaker, dat is mijn tweede werkleven. Daarvoor heb ik jaren als sales manager gewerkt bij ProMinent. Verder en in die tijd was ik ook vrijwilliger bij Festival deBeschaving in Leidsche Rijn. Daar kwam ik in aanraking met het filmen. In 2009 maakte ik mijn eerste film, Toos & Ron, leven en loslaten, die ging over twee lotgenoten in het Johannes Hospitium Vleuten. Daarna heb ik een lange documentaire gemaakt over vogelwachters in het waddengebied. Momenteel ben ik bezig met een film over de Vismigratierivier, een uniek ecoduct voor vis door de Afsluitdijk. Een langlopend project waar ik al vanaf 2016 mee bezig ben. De natuur is in mijn leven en werk altijd een belangrijk onderdeel. Toen ik vorig jaar bij de Thematervelden drie reeën zag, dacht ik, dat is wel heel bijzonder op zo’n kleine postzegel. Toen ontstond het idee om een film te maken over het Máximapark dat er direct aan grenst. Een park dat in 20 jaar tijd verrezen is uit de klei. Prachtig ontworpen met zoveel geschiedenis, flora en fauna, kunst, cultuur en bewonersinitiatieven.’

–

Wat heb je als Vleutenaar van de ontwikkeling van het Máximapark meegemaakt?
‘Ik herinner me nog goed dat de wijk Leidsche Rijn werd ontwikkeld en dat Vleuten en De Meern geannexeerd werden door Utrecht. Er was een referendum, 88 procent van de inwoners van Vleuten De Meern was tegen, maar daar werd niet naar geluisterd. Dat er een grote groene zone tussen Leidsche Rijn en Vleuten kwam maakte wel iets goed. Ik heb de glastuinbouw zien verdwijnen en langzaam het park tot wasdom zien komen. Die groene zone is nu dus nu het Máximapark.

Maak je veel gebruik van het park?
‘Ik maak vooral gebruik van het Lint en wandel regelmatig door de Buitenhof. Ik weet nog goed dat in 2011 de eerste Parkpergola geplaatst werd. In opdracht van projectbureau Leidsche Rijn heb ik destijds een item gemaakt. Ontwerper Adriaan Geuze was heel enthousiast over het ranke beton, maar de bewoners die eerst wijds in het groen uitkeken, zagen plots een betonnen muur voor zich. Die waren niet zo blij. Maar inmiddels is de Parkpergola prachtig begroeid.’

–

Hoe ga je voor je documentaire te werk?
‘Ik heb een filmprojectplan gemaakt en als eerste de stakeholders benaderd, Gemeente Utrecht en de Vrienden van het Máximapark. Zij waren erg enthousiast over mijn plannen. Vervolgens heb ik diverse fondsen aangeschreven. Dat klinkt heel eenvoudig, maar dat is veel werk. Een aantal subsidies zijn inmiddels binnen, onder andere van het Initiatievenfonds, het Prins Bernhard Cultuurfonds en diverse andere fondsen. Ongeveer een derde moet ik nog binnen zien te halen om op de gewenste begroting uit te komen, wellicht ga ik nog een crowdfunding campagne opzetten. Momenteel schrijf ik verder aan het script. De film zal gaan over de architectuur, de archeologie en vrijwilligers met de flora en fauna als rode draad ertussen. Mijn plan is om alle seizoen te filmen. Natuurlijk is de lente met het ontluiken van alles het mooist, het wordt eerder en langer licht, maar de winter met de kale boomkruinen is ook fantastisch. In de ochtend, als de meeste mensen nog op één oor liggen, is het mooiste licht, als langzaam de natuur tot leven komt. En ik wil aandacht besteden aan de mensen in het park. De eerste jaren was het park vrij leeg, maar zeker sinds Corona is het aantal bezoekers voor mijn gevoel verdubbeld. Het wordt ook steeds interessanter voor mensen aan de andere kant van het Amsterdam-Rijnkanaal, uit Utrecht en Maarssen.’

Wat wordt het verhaal van de film in grote lijnen?
‘De architectuur, de Parkpergola, het 8 km lange Lint waardoor alle wijken op het park zijn aangesloten, het brede pad waarop je kunt wandelen, fietsen, skeeleren. Het is heel toegankelijk. Heel slim gedaan. Het park is heel open voor iedereen. De Vlinderhof is prachtig en een bewonersinitiatief. Ook zeer interessant is de archeologie, wat is er bij het graven voor de wijk en de Vikingrijn wel niet allemaal gevonden? Een deel van het park dat deel uitmaakt van de Limes (de oude grens van het Romeinse Rijk) is nu onderdeel van Unesco Werelderfgoed. Twee jaar geleden heb ik voor Romeinse Limes Nederland een kort film gemaakt en toen ook Castellum Hoge Woerd aangedaan. Heel indrukwekkend wat er hier allemaal uit de grond is gekomen.
Hoofdrolspelers bij die verhalen zijn de architect, de stadsecoloog en de archeoloog. De geschiedenis zal aan bod komen, ook de glastuinbouw die hier was. Alendorp heette nog niet zo lang geleden de Glazen Stad. Er zijn wel 100 vrijwilligers in het park actief, daar wil ik wat van laten zien en van de organisatie met het Parkberaad met zowel ambtenaren als bewoners. Dat is ook heel bijzonder. De mix maakt het denk ik tot een interessante film.’

Waar kunnen mensen de documentaire straks zien?
‘Het plan is om een filmtour te organiseren langs diverse locaties in en rondom het park en in de stad. Van RTV Utrecht heb ik alvast een uitzendgarantie, daarnaast wil ik de film insturen naar diverse filmfestivals en zal de film op termijn ook online te zien zijn.’

Tekst: Lucie Th. Vermij
Wie tips heeft voor de film:
Mailen naar: film@hansdenhartog.nl