Interview met Elzeline Bergisch

14 oktober 2022

Sinds september heeft de Stichting Vrienden van het Máximapark een nieuwe voorzitter. Elzeline Bergisch. Ze volgt Johan de Boer op, die na 18 jaren trouwe dienst de fakkel overgaf.

Ze werd in 1973 geboren in Moordrecht, groeide op in Deventer en ging studeren in Utrecht. Daar kwam ze de liefde tegen en is ze blijven hangen. Zo’n 14 jaar geleden verhuisde ze naar Leidsche Rijn. Met veel plezier werkt ze op het Amadeus Lyceum in Vleuten als coördinator Passend Onderwijs en leerlingbegeleider. Ze is getrouwd, heeft drie kinderen, waarvan de oudste twee inmiddels de deur uit zijn. Ze wonen in een hofje achter de Parkzichtlaan. ‘Het Maximapark is onze voortuin, zeggen we wel eens. In het voorjaar kunnen we met onze rubberboot met fluistermotor het park invaren tot op de Vikingrijn.’

Wat betekent het Maximapark in jouw leven?
Elzeline: ‘Vier dagen per week fiets ik door het park naar mijn werk. Als ik haast heb rijd ik zo rechtstreeks mogelijk, als ik wat meer tijd heb via diverse routes. Daarnaast is het park voor mij een plek om te ontspannen, door er in te wandelen, het rondje Lint bijvoorbeeld. Ik vind het heerlijk om elk jaar de vier seizoenen mee te maken in dit prachtige park.’

Hoe lang ben je al betrokken bij de Stichting Vrienden van het Máximapark?
‘Zo’n jaar of zes, denk ik. Ik ben begonnen als vrijwilliger op de zaterdagochtenden. Lekker de handen uit de mouwen steken. Doordeweeks ben ik veel met m’n hoofd bezig, dus het is heerlijk om ook fysiek bezig te zijn. Soms doe ik dat samen met mijn zoon Lars. Zoals je op de zaterdagochtenden als vrijwilliger wordt ontvangen is allerhartelijkst, met lekkere koffie ėn koek. Samen met andere vrijwilligers met een warm hart voor het park de handen uit de mouwen steken en ondertussen contact maken met de oud-bewoners en hun verhalen horen, daar geniet ik enorm van.’

Waar ben je met name trots op als je kijkt naar het Máximapark?
‘Het park ligt er zo mooi bij, en de Parkorganisatie is zo’n mooie samenwerking tussen ambtenaren van de gemeente en de vrijwilligers. Samen maken we het park nóg mooier en beter. Dat is iets om heel trots op te zijn.’

Wat is de betekenis / het belang van de Stichting Vrienden van het Máximapark?
‘De stichting is (mede)hoeder van het park en is in staat van dingen toe te voegen die de gemeente niet kan. Het is echt heel erg bijzonder en knap wat de Vrienden de afgelopen 18 jaar bewerkstelligd hebben. De stichting kan zeg maar van een 6 een 7 of 8 maken, door extra inzet van vrijwilligers, zoeken van fondsen, meedenken over “hoe nog mooier”. Zonder hen had het park er echt niet zo mooi bijgelegen.’

Johan de Boer was oprichter en 18 jaar voorzitter van de Stichting. Hoe is het om hem op te volgen?
‘Johan heeft zijn voorzitterschap met verve vervuld en hij heeft ook een belangrijke rol gehad in het opvolgen daarvan. We hebben veel tijd samen doorgebracht, zodat ik een goed beeld kon krijgen van wat er is en wat er nog te ontwikkelen valt. Hij heeft het goed overgedragen en kan het goed loslaten. Dat is voor mij heel prettig.’

Wat zijn de belangrijkste punten de komende jaren?
‘Ik vind het belangrijk om meer mensen bij het park te betrekken. Een voorbeeld daarvan is dat ik op mijn school in gesprek ga met de sectie biologie over welke educatieve functie het park zou kunnen hebben. Klein beginnen en dat dan uitbouwen naar andere scholen. De kinderen zijn de toekomst en zij hebben belang bij een mooi park, toch? Verder is het fijn als er nog meer mensen betrokken raken bij het park, zodat we de vrijwilligerstak in stand kunnen houden.’

Waar bestaat het werk van een voorzitter uit?
‘Je onderhoudt en initieert contacten met de gemeente, ondernemers, bewoners, financiers. Het kost wel wat tijd, zeker in het begin, maar daar heb ik rekening mee gehouden. Ik ben wat uren minder gaan werken om zo vrijwillig een bijdrage te kunnen leveren aan “mijn” leefomgeving.’

Er zijn eerder dit jaar begreep ik een aantal wensen van de Vrienden maar even on hold gezet, zoals het gewenste Bezoekerscentrum dat maar niet van de grond komt.
‘Dat is niet actief on hold gezet, we willen nog steeds heel graag een Bezoekerscentrum, maar na de oplevering van de (’tijdelijke’)Werkschuur is het de vraag hoe het proces nu verder gaat. Daar gaan we over in gesprek met de gemeente.’

Heel veel mensen maken gebruik van het park. Hoeveel vrijwilligers zijn er?
‘Hoeveel precies weet ik niet, sommige vrijwilligers dragen bij op een bepaald project, anderen zijn elke week aan de slag, zoals bijvoorbeeld de Krasse Knarren op donderdagochtend. Met ingang van dit najaar blazen we de werkochtenden op zaterdag weer nieuw leven in, na de coronajaren. We hopen ook gezinnen met kinderen te trekken die het leuk vinden om een steentje bij te dragen aan hun leefomgeving.’

Wat zou je als nieuwe voorzitter van de Stichting Vrienden van het Máximapark bezoekers van het park willen meegeven?
‘Het park is groot en er valt veel te ontdekken. Kom vaker terug en verdiep je in een bepaald stuk, er lopen diverse paadjes doorheen. Vergeet de kunstwerken en de Vlinderhof niet. En de brug en de Japanse Tuin, er is zoveel te ontdekken. En kom eens terug in een ander seizoen.’

En wat zou je de vrijwilligers van het Máximapark willen zeggen?
‘Zonder jullie was het park niet zo mooi als het nu is, vele handen maken licht werk en hoe gaaf is het als je daar een bijdrage aan levert. Een park om supertrots op te zijn, mede dankzij jullie.’

Tekst en portretfoto’s: Lucie Th. Vermij